HUIR, del lat. FUGERE íd. 1ª doc.: fuir, doc. De 1054 (fuxieron, pret.), Cid, etc. [Corominas y Pascual, DCECH, vol. III, p. 422].

Tiempos verbales

Infinitivo

Gerundio

fuyr

fuyendo

Volver a la transcripción

 

 

 

 

Última actualización: 21/10/2008